Baza wiedzy - Artykuły psychologiczne online

Wolność to brak przymusu, to możność dokonywania własnych wyborów spośród gamy wszelkich dostępnych opcji. Dla każdego człowieka oznacza coś innego, każdy samodzielnie nadaje jej granice i osobiście nimi włada. Podobno stanowi najważniejszą cechę miłości. A ta bez wolności stopniowo umiera, wygasa niczym gorący ogień po starciu z chłodną wodą. Czy wolność i miłość muszą iść za rękę? Czy chcą? Czy w ogóle potrafią?

Wiele samotnych osób przekonuje siebie i cały świat, że o niczym tak bardzo nie marzy, jak o tym, by znaleźć stałego partnera, człowieka, którego będą mogli obdarzyć uczuciem i zaufaniem. Jednakże każda ich znajomość, która potencjalnie mogłaby przerodzić się w związek kończy się niepowodzeniem, rozczarowaniem i niejasnym uczuciem, że coś robią nie tak. Psycholog John Aiken wskazuje na osiem barier, które skutecznie blokują możliwość związania się z drugim człowiekiem, a ludzi samotnych szukających partnera, potykających się o te przeszkody określa mianem „wolni ale zajęci".

Proces kształtowania szczęśliwego człowieka można rozpocząć już w dzieciństwie. Tak zwany efekt Michała Anioła występuje nie tylko w związkach partnerskich, ale także w relacji rodzica z dzieckiem - dowiodły pierwsze tego typu w Polsce badania, przeprowadzone przez psychologa SWPS. Wyniki badań pokazały, że słowa i zachowanie rodzica wobec dzieci mogą mieć duży wpływ na proces „rzeźbienia" ich przez bliskich i przyczynić się do realizacji, spełnienia ich własnych marzeń i celów związanych z własną osobą. 

Łatwiej powiedzieć, trudniej zrobić - slogan ten z pozoru sprawdza się w każdej dziedzinie. A jednak istnieje sfera, do której zdecydowanie bardziej pasuje jego odwrotność. Jak sprawić, by partner poznał nasze oczekiwania? Jak uświadomić mu, co sprawia nam największą satysfakcję? Jak wytłumaczyć chwilową niechęć do zbliżeń? Łatwiej zrobić, zdecydowanie trudniej o tym mówić...

Mężczyzna różni się od kobiety, a kobieta od mężczyzny. Banał? No tak, to dlaczego tak często na co dzień o tym zapominamy? Uwikłani w konflikty i nieporozumienia dziwimy się, że ta druga strona nie rozumie nas, zupełnie nie wie o co nam chodzi, a ponadto zachowuje się jakby była z innej planety w czym potwierdza teorię John Gray, iż kobiety są z Wenus, a mężczyźni z Marsa. Oczywiście kobietę i mężczyznę wiele łączy, chociażby to, że oboje przynależą do tego samego gatunku - Homo sapiens, ale różnic również jest sporo.

* jest to parafraza powtarzanego w kręgu psychologów dowcipu, mówiącego, iż pewien mężczyzna na sugestię odnośnie tego, że powinien żonie okazywać więcej uczuć umył jej samochód.

Partnerskie relacje w rodzinie, to jedno z najważniejszych wyzwań społeczno - ekonomicznych współczesnego świata. Dość często możemy się zatem spotkać z zawiłymi rozważaniami na temat tego, kim jest prawdziwa kobieta i jaka być powinna oraz kim jest i jaki być powinien prawdziwy mężczyzna. Żyjemy w czasach, kiedy to następuje re-definiowanie ról kobiety i mężczyzny tak, aby zmieścili się oni w nowej wizji związku partnerskiego.

Człowiek na całe życie - tak w przeważającej większości przypadków myślą młodzi ludzi, którzy postanawiają z drugim człowiekiem związać swoje przyszłe losy. I chociaż statystyki pokazują, że praktyka codziennego bycia razem nie zawsze spełnia pokładane w drugim człowieku nadzieje, to prawie żadnej młodej parze nie przeszkadza to sądzić, że w ich przypadku na pewno będzie inaczej. Dzień, w którym dwoje ludzi wzajemnie składa sobie obietnicę „na dobre i złe" (niezależnie, czy robi to w obecności księdza, urzędnika, czy tylko partnera), to nie tylko początek ich wspólnego życia, ale przede wszystkim, to narodziny nowej rodziny.

Książę na białym koniu po wielu, ciężkich przeprawach zdobywa w końcu księżniczkę, która z zachwytem wpada w jego ramiona, przerywając długi czas przebywania w wieży lub wyzwalając się spod rodzicielskich skrzydeł. Potem oczywistym jest, że złe czasy się skończyły a rozpoczął wieloletni okres wspólnego szczęścia aż po grób. Dlaczego w realnym życiu tak trudno nam utrzymać ten cudowny czas szczęśliwości przez długie lata?

W dobie coraz większego zaangażowania w karierę zawodową, szczególnie w odniesieniu do osób młodych, które starają się jak najszybciej osiągnąć określone cele związane z pracą, można zaobserwować coraz większy, negatywny wpływ tego zjawiska na kształtowanie się życia rodzinnego. W Polsce, w ciągu ostatnich kilkunastu lat, bardzo znacząco spadła liczba dzieci przypadająca na jedną rodzinę, a osoby decydujące się na dziecko, czy założenie rodziny, robią to coraz później. Oczywiście trudno jest oszacować na podstawie tych danych, jaki związek może mieć wzmożona aktywność zawodowa na życie rodzinne jednak można zaobserwować wyraźny wpływ na siebie tych dwóch podstawowych płaszczyzn życia każdego człowieka.

Paulo Coelho, pisząc o naszej życiowej ścieżce, zaznacza, że czasem musimy się nieco na niej wrócić, bo albo coś zgubiliśmy, albo zapomnieliśmy w kieszeni wiadomość, która miała być komuś dostarczona. Oto przyczyna, dla której poleca on, by o swoją ścieżkę życia zawsze dbać. W praktyce oznacza to między innymi zachowanie jak najlepszych stosunków z tymi, których drogi przecięły się z naszą. Wielu z tych spotkanych w podróży dzieli z nami wiele dni, a nawet lat; inni znikają niemal tak szybko, jak się pojawili. Niektórych z nich nazywamy przyjaciółmi. Kim oni są? Jedną z możliwych odpowiedzi otrzymałem niedawno we śnie.

„... żyli długo i szczęśliwie", to ulubione zakończenie autorów wielu bajek, życie ma jednak swoje „ ... i żyli na tyle długo, by ranić się wzajemnie". Miłości pragnie każdy, przy czym uważamy, że najistotniejsze to spotkać tego jedynego/tą jedyną, a później to już będzie z górki. Tylko czy z górki jest naprawdę tym czego pragniemy? Nic co jest warte posiadania nie przychodzi łatwo, dlaczego więc od miłości oczekujemy, że będzie „łatwo i przyjemnie"? Pewnie dlatego, że z takimi doznaniami miłość kojarzymy. Wydaje się nam, że kochając powinniśmy doświadczać ogromnej radości i szczęścia, rzadko kiedy myślimy o miłości w kontekście  trudu i wyzwań, jakie stawia przed nami bycie razem. 

Miłości się uczymy - to nie moja teza, ale efekt badań psychologów, socjologów i antropologów. Jest to bardzo dobra wiadomość, bo skoro się jej nauczyliśmy, to znaczy, że możemy się jej również oduczyć i nauczyć na nowo. Miłość nie jest czymś, co się nam, ot tak, po prostu przytrafia. Uczymy się jej od pierwszych dni życia, a naszymi pierwszymi nauczycielami są rodzice. To oni w pierwszej kolejności uczą nas, jak kochać, a że doskonali nigdy nie są, to i nauczona miłość bywa poraniona i nie zawsze taka piękna. W następnej kolejności za wpajanie nam zasad miłości zabiera się społeczeństwo. Poznajemy normy i zasady, którymi powinniśmy się kierować okazując naszą miłość. Dowiadujemy się jak powinniśmy miłość wyrażać, czego unikać, a co preferować. Po latach zdobywania wiedzy i praktycznych ćwiczeń, uważamy się za ludzi umiejących kochać. Ale czy każdy z nas umiałby odpowiedzieć na pytanie: kim jest kochający człowiek? 

To że kobieta i mężczyzna potrzebują się wzajemnie nie ulega wątpliwości. Jednak ich relacje i bycie razem nie zawsze są odpowiedzią na te same potrzeby. Zatem razem z Panem Andrzejem Cała postanowiłam poszukać odpowiedzi na pytanie: Do czego mężczyźnie potrzebna jest kobieta? Bo to, że jest potrzebna, dyskusji nie podlega, ale już odpowiedź na pytanie do czego? może stanowić dla nas pewną zagadkę.

Pani Agnieszka Misiak jest psychologiem z uprawnieniami pedagogicznymi, absolwentką Uniwersytetu Łódzkiego oraz licznych kursów i szkoleń doskonalących z zakresu psychoterapii i psychoedukacji. Aktualnie w trakcie zdobywania uprawnień trenerskich w szkole trenerów Grupy TROP. Współpracuje jako autor - konsultant i/lub ekspert - z licznymi wydawnictwami i portalami psychoedukacyjnymi (m.in. WSiP, adhdonline.pl).

Pani Agnieszka Misiak na portalu Plasterek.pl, sprawuje pieczę nad merytoryczną poprawnością artykułów w zakresie tematyki ADHD oraz poradnictwa dla nauczycieli.

Prof. dr hab. Władysław Łosiak - jest kierownikiem Zakładu Psychologii Klinicznej w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jego zainteresowania naukowe koncentrują się na problematyce stresu, związanych z nim procesów poznawczych i emocjonalnych oraz podstawowych kategorii procesów readaptacji. Pan prof. dr hab. Władysław Łosiak na portalu Plasterek.pl jest Ekspertem, sprawującym pieczę nad merytoryczną poprawnością artykułów w zakresie tematyki stresu.