Baza wiedzy - Artykuły psychologiczne online

Serce nieustannie „słucha", co dzieje się w naszym organizmie, by następnie przesłać otrzymane informacje do mózgu, drogami opisanymi w ostatnim rozdziale pierwszej części tego artykułu. Naukowcy z Instytutu Matematyki Serca w Boulder Creek w Kalifornii odkryli, że pozytywne uczucia, takie jak miłość, wdzięczność, przebaczenie, czy troska, harmonizują pracę serca, mózgu oraz pozostałych układów naszego ciała, i w ten sposób przyczyniają się do zachowania dobrego zdrowia. Negatywne zaś uczucia, na zasadzie błędnego koła, pogarszają nie tylko nasze samopoczucie, ale także całościowe funkcjonowanie naszego organizmu. Najciekawsze jest jednak to, że posiadamy ogromny wpływ na zawartość przekazu z serca do mózgu: wystarczy poznać kilka naukowo opracowanych metod, by poprawić sobie nie tylko nastrój, ale i nerki na przykład. Ostatnia odrobina teorii poprzedzi opis trzech najważniejszych technik propagowanych przez Institute of HearthMath (trzech, także dla równowagi z dwoma trójkami z pierwszej części tego artykułu).

Starożytni Babilończycy, Grecy i Żydzi (przynajmniej według opinii biblistów) zwykle lokowali w sercu inteligencję, a nie uczucia. Współczesny amerykański ekspert od stresu, kompozytor i autor, Doc Childre, 21 lat temu założył Institute of HeartMath (Instytut Matematyki Serca) i pokazał, że nasi odlegli przodkowie mieli sporo racji. W świetle naukowych eksperymentów przeprowadzonych w tym kalifornijskim badawczym ośrodku serce jawi się jako potężne źródło informacji, które płyną nie tylko do mózgu i pozostałych organów ciała, ale także do mózgów i ciał znajdujących się w pobliżu innych osób. Takie uczucia jak miłość, troska czy wdzięczność wywierają pozytywny wpływ na nasz organizm, podczas gdy gniew, frustracja czy zazdrość wewnętrzną równowagę ciała burzą i tak do choroby prowadzą.

Jak współczuć osobie chorej na depresję, skoro nic jej nie dolega?

Współczucie, to jedna z najbardziej ludzkich cech, jest wyrazem naszego człowieczeństwa. Na ogół współczucie odczuwamy wobec osób, z losem których możemy się w pewien sposób zidentyfikować, na przykład z przerażoną ofiarą napadu rabunkowego, zrozpaczoną matką, która w wypadku straciła dziecko, znajomym, który stracił wszystkie oszczędności życia,  czy z bliskim, który stanął twarzą w twarz z ciężką chorobą. Większość z nas w takich sytuacjach próbuje sobie wyobrazić, jak moglibyśmy się czuć, gdyby podobne doświadczenie było naszym udziałem.

Ludzie dzielą się ta tych co kochają jesień i na tych co jej nienawidzą. Tak, upraszczam, ale to bardzo szczególna pora roku. Jakoś nie mówi się o depresji letniej ani zimowej, a o jesiennej. Szara, bura i ponura aura sprzyja dołkom psychicznym. Melancholijny nastrój wygania gdzieś cały zapał do działań twórczych. Brakuje nam energii. Co z tym zrobić? Widzę dwie opcje. Pierwsza to akceptacja stanu rzeczy. Druga to podjęcie konkretnych działań, by podnieść sobie energię. Przyjrzyjmy się im obu, bo tak naprawdę wcale się nie wykluczają.

Kiedy za oknem ciągle pada deszcz, a słońca jak na lekarstwo, nasz nastrój spada szybciej, niż słupek rtęci w termometrze. Dzieje się tak,  ponieważ w dużej mierze, to  światło słoneczne reguluje nasz zegar biologiczny. Nasz organizm funkcjonuje w rytmie dnia i nocy, ciemności i światła, zimna i ciepła. Od zarania dziejów naszą aktywność wyznaczały pory roku, miesiąca, tygodnia i doby, dzięki czemu wykształciliśmy w sobie umiejętność pozwalająca nam uporać się ze zmianami towarzyszącymi przemijaniu kolejnych miesięcy.

W czasach plemiennych oraz  w obecnie istniejących kulturach pierwotnych zdrowie seksualne oznacza, poza sprawnością seksualną (zdolnością do odbycia stosunku seksualnego), przestrzeganie plemiennego tabu, wierność normom społecznym i tradycji. Wszelkie zaburzenia seksualne postrzegane są jako efekt działania sił nieczystych, magii, bądź rzucenia klątwy. Leczeniem zajmują się szamani i czarownice, a polega ono najogólniej mówiąc na wezwaniu dobrych duchów, aby te z kolei przepędziły „czarne moce".

Kiedyś w gabinecie psychologicznym usłyszałam, że nie mam depresji tylko hipochondrię? Jak leczyć hipochondryka, któremu ubzdurało się, że ma depresję? Czy taka osoba może, np. po roku czasu, gdy ten stan się utrzymuje, faktycznie narobić sobie dużo złego "w głowie", tkwiąc w tym stanie? Na pytanie, kim jesteś? odpowiadamy zwykle automatycznie, bez zastanowienia podając swoje imię. Dodajemy później inne istotne, naszym zdaniem treści, pozwalające zidentyfikować nas, włożyć w jakąś szufladkę. Lubimy też czuć się wyjątkowymi, niepowtarzalnymi jednostkami. W tym też celu dorzucamy informacje, które nie pozwolą na mylenie nas z kimś innym. 

Jedzenie jest częścią naszego życia, konieczną i bardzo ważną. Jeżeli spotkanie z przyjaciółmi to najlepiej przy grillu. Rodzinna uroczystość koniecznie przy suto zastawionym stole, a romantyczna randka nie może obejść się bez wyszukanej kolacji. 

O roli jedzenia w naszym życiu, zajadaniu problemów i traktowania go jako substytutu niezaspokojonych potrzeb rozmawiałam z psychoterapeutką nurtu Gestalt Panią Renatą Procak.

Termin placebo wywodzi się z łaciny i oznacza „spodobam się". W dawnych czasach, kiedy medycyna nie dysponowała jeszcze tak dużą ilością medykamentów czy zabiegów leczniczych jak dzisiaj, placebo oznaczało miksturę zapisywaną pacjentowi po to, by mu się przypodobać, by czuł, iż lekarza naprawdę interesuje stan jego zdrowia i samopoczucie. Współczesna medycyna definiuje placebo jako substancję leczniczą lub zabieg, które z czysto medycznego punktu widzenia nie mają wpływu na stan pacjenta, a są stosowane jako terapia lecznicza.

Jeśli ktoś, chciałby dowiedzieć się czegoś o domowych sposobach na grypę albo szuka porady na przewlekły katar, to przykro mi, ale nie o tym będzie ten artykuł. Choć sezon jak najbardziej przeziębieniowy i takie porady mogłyby cieszyć się zainteresowaniem, to jednak zaryzykuję i przedstawię nieco inny temat. To, o czym chcę napisać, to zmiany, jakie dzieją się w nas, gdy doświadczamy choroby. Trudnej, przewlekłej czy nieuleczalnej.

Cukrzyk żyje ze świadomością, że jego leczenie w ogromnym stopniu zależy od... niego samego. Świetny lekarz, dostęp do najlepszych leków nie pomogą, jeśli sam nie będzie się kontrolował. Dlatego cukrzyca jest chorobą bardzo obciążającą psychicznie pacjenta - u diabetyków depresja występuje trzy razy częściej niż u innych chorych.

Smutek, zniechęcenie, apatia, problemy ze snem, drażliwość, pesymizm, brak wiary w siebie to stany odczuwane przez większość ludzi. Każdy z nas miewa lepsze i gorsze dni. Każdemu zdarzy się chwila zwątpienia we własne możliwości. Bywa, że płaczemy z byle powodu. Taki stan nie trwa jednak długo. Zazwyczaj mówimy znajomym, rodzinie - mam doła, nic mi się nie chce. Po kilku dniach wszystko mija, a my zapominamy o tym i idziemy dalej.

Uzależnienie od alkoholu, jest chorobą chroniczną, która polega na niekontrolowanym piciu napojów alkoholowych. Alkoholizm wyniszcza organizmu i może być przyczyną przedwczesnej śmierci. Ponadto prowadzi do istotnych zmian w psychice osoby uzależnionej, które wywierają negatywny wpływ na relacje z innymi ludźmi, funkcjonowanie w życiu rodzinnym, towarzyskim i zawodowym.

Pani Agnieszka Misiak jest psychologiem z uprawnieniami pedagogicznymi, absolwentką Uniwersytetu Łódzkiego oraz licznych kursów i szkoleń doskonalących z zakresu psychoterapii i psychoedukacji. Aktualnie w trakcie zdobywania uprawnień trenerskich w szkole trenerów Grupy TROP. Współpracuje jako autor - konsultant i/lub ekspert - z licznymi wydawnictwami i portalami psychoedukacyjnymi (m.in. WSiP, adhdonline.pl).

Pani Agnieszka Misiak na portalu Plasterek.pl, sprawuje pieczę nad merytoryczną poprawnością artykułów w zakresie tematyki ADHD oraz poradnictwa dla nauczycieli.

Prof. dr hab. Władysław Łosiak - jest kierownikiem Zakładu Psychologii Klinicznej w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jego zainteresowania naukowe koncentrują się na problematyce stresu, związanych z nim procesów poznawczych i emocjonalnych oraz podstawowych kategorii procesów readaptacji. Pan prof. dr hab. Władysław Łosiak na portalu Plasterek.pl jest Ekspertem, sprawującym pieczę nad merytoryczną poprawnością artykułów w zakresie tematyki stresu.