Baza wiedzy - Artykuły psychologiczne online

Według raportu Głównego Urzędu Statystycznego, ponad milion Polaków pracuje ponad 12 godzin dziennie, blisko milion dwieście tysięcy osób zatrudnionych jest w więcej niż jednym miejscu pracy, ponad 80% pracowników przyznała, że zostaje w pracy po godzinach przynajmniej raz w tygodniu. Przeciętnie spędzamy w pracy 48 godzin tygodniowo (powinno to być 40), ale to i tak niewiele w porównaniu z rekordzistami w tej dziedzinie, którzy pracują nawet 60 godzin tygodniowo.

Ku szczytom ludzkiej świadomości, czyli ostatnie słowo o medytacji

Jest to moja ostatnia refleksja na temat medytacji, przynajmniej na jakiś czas. Da się jednak ten artykuł zrozumieć bez znajomości dwu poprzednich („O medytacji pierwsze słowo" i „Drogi coraz wyższej świadomości, albo drugie słowo o medytacji"), które stanowią do niego naturalny, ale niekonieczny wstęp. Postaram się tu opisać cztery najwyższe stany świadomości, jakie na ziemi możemy osiągnąć.

TWOJA ŻYCIOWA MISJA

Znajdź swoje miejsce w świecie i żyj z poczuciem sensu i pasji!

Na pewno nie raz  zastanawiałeś się, po co właściwie jesteś na tej Ziemi, jaki jest sens wszystkiego, co robisz i doświadczasz. Czyżby Twoje życie miało się sprowadzać jedynie do jedzenia, pracy, zarabiania pieniędzy i frenetycznej konsumpcji?

Czasami tego rodzaju pytania nurtują nas nie do końca świadomie sformułowane, odczuwamy je jako pewien dyskomfort - „coś nas gniecie". Innym razem nawiedzają nas one w chwilach uniesienia, inspiracji pięknem przyrody, kiedy czujemy, iż jesteśmy czymś znacznie więcej, niż dotąd potrafiliśmy wyrazić i pokazać światu

Drogi coraz wyższej świadomości, albo drugie słowo o medytacji

W poprzednim artykule na stronach „plasterka,"  zatytułowanym „O medytacji pierwsze słowo," opisałem niektóre korzyści płynące z praktyki kontemplacji. By zrozumieć kolejne funkcje tej antycznej praktyki, wypada mi najpierw przedstawić szczeble rozwoju ludzkiej świadomości od urodzenia, aż do najwyższego poziomu, wciąż jeszcze związanego z umysłem. Przyjmuję tutaj terminologię dwu Jeanów, Piageta i Gebsera, w formie zaadoptowanej przez Kena Wilbera, a wspaniale streszczonej i o osobisty element wzbogaconej przez Jima Mariona. Być może istnieją polskie tłumaczenia ich dzieł (Piageta na pewno), ale ponieważ nie mam do nich dostępu, zdany jestem na własne tłumaczenie tych nieco technicznych terminów. Może to być mylące dla tych, którzy już znają przyjęte przez innych nazewnictwo, za co niniejszym przepraszam. 

Medytacja ma za sobą długą historię niemal pięciu tysięcy lat. Według niezliczonych badań, ma moc przedłużania naszej młodości. Jej praktyka wymaga czasu, ale jeżeli jej owoce są przynajmniej w połowie tak wspaniałe, jak niektórzy twierdzą, dzięki niej, w ostatecznej analizie, możemy tylko zyskać. Ponieważ jest ona niezwykle ważna dla tych, którzy ją na co dzień uprawiają (a jest ich w samych Stanach Zjednoczonych około dziesięć milionów) i tak wiele jej poświęcono badań, czuję się zmuszony podzielić moją o niej refleksję na dwie części. W tym pierwszym odcinku skoncentruję się na bardziej spektakularnych ale mniej istotnych owocach tej starożytnej praktyki. Najpierw jednak spróbuję medytację zdefiniować.

Często zupełnie bezwiednie stajemy się więźniami naszej przeszłości. Zamknięci w pułapce wspomnień, wciąż na nowo przeżywamy minione zdarzenia.  Zdarza się, że przeszłość skutecznie odcina nas od teraźniejszości. Uwikłani  w ciągłe rozpamiętywanie krzywd i bolesnych przeżyć nie dostrzegamy, że czas przepływa nam przez palce. Mijają dni, miesiące, lata a my ciągle tkwimy w miejscu bez przyszłości...

Macocha z bajki o królewnie Śnieżce i siedmiu krasnoludkach miała tylko jedno lustro, które mówiło jej prawdę, gdy tylko przepiękna kobieta wypowiadała magiczną formułę: „Lustereczko, powiedz przecie, kto jest najpiękniejszy na świecie?" Gdybyśmy spotkali Panią Psycholog amerykańskiego pochodzenia, miałaby ona do zaofiarowania przynajmniej cztery zwierciadła do naszego wyboru. A gdyby przy okazji okazała się osobą uczciwą, miałaby też ze sobą piąte lustro filozofii, które mogłoby nam pomóc połączyć cztery obrazy z osobnych odbić w jedną, można mieć nadzieję, że wspaniałą, ale na pewno pomocną fotografię. Zamiast ostatecznego obrazu, którego cztery wersje każdy musi zobaczyć sam, by potem stworzyć ich syntezę, poniżej postaram się tylko opisać same zwierciadła.

„Żaden ptak nie wzbije się zbyt wysoko, jeśli tylko własnych użyje skrzydeł"

William Blake, Zaślubiny Nieba i Piekła

Sobotni wieczór. Szykujesz się do wyjścia z mężem. Zaplanowaliście romantyczny wieczór, taki jak dawniej kiedy jeszcze nie było dzieci. Twoja mała córeczka przygląda się jak wybierasz sukienkę, robisz makijaż, przymierzasz buty.

„Wśród ludzi jest się także samotnym".

Antoine de Saint-Exupery, Mały Książe

Spotkałam w swym życiu ludzi samotnych, którzy samotnie wcale się nie czuli, spotkałam i takich, którzy w otoczeniu rodziny i przyjaciół cierpieli z powodu osamotnienia. Samotność nie wybiera, może spotkać każdego z nas-malucha, który nie zna miłości rodziców, nastolatka zaszczutego przez grupę rówieśniczą, młodą kobietę, która przypomina „kościotrupa", ale w lustrze nadal widzi spasionego prosiaka, mężczyznę, od którego świat wymaga by był romantyczny, zaradny, opiekuńczy, dobrze zarabiał ... no i koniecznie świetnie tańczył, staruszka, który przeżył już wszystko, nawet własne życie.

GRA W ŻYCIE...

Narracyjna GRA

(auto)Biograficzna

W osiemdziesiąt historii do-o-KOŁA ŻYCIA

Celem niniejszego artykułu jest wprowadzenie do autorskiej metody wspomagania rozwoju współczesnego dorosłego człowieka opracowanej przeze mnie w formie narracyjnej

GRY (auto)BIOGRAFICZNEJ zatytułowanej  W osiemdziesiąt historii do-o-KOŁA ŻYCIA

Z metodą tą będzie można się zapoznać w najbliższym czasie w ramach proponowanych przeze mnie - pod patronatem portalu społecznościowego PLASTEREK - warsztatów tematycznych.

By całą imprezę z Pune przenieść do naszego wnętrza wystarczy jeszcze odkryć, że jest nas tam wielu (...).

Ponieważ tego typu domowników naszego wnętrza nie da się łatwo policzyć, proponuję bardziej psychologiczną klasyfikację zainspirowaną teoriami panów Junga i Berna. Na ich cześć dwa domy w naszej wewnętrznej wiosce będą się nazywały Jung i Berne.

Sens Noworocznych postanowień

Nowy Rok to dla wielu z nas nowa czysta kart, jeszcze nie zapisana, jeszcze nie splamiona rzeczami, które w późniejszym okresie wywołają u niektórych poczucie wstydu i rozczarowania. Nowy Rok dla wielu z nas jawi się jako świetna okazja do złożenia sobie przyrzeczeń.

"- Przecież jesteś piękną kobietą - odrzekłem z przekonaniem.

- To miło, że chcesz mnie pocieszyć, ale ja wiem, że to nie prawda. Mam oczy i widzę, jak wyglądam."

Dlaczego tak wiele osób krytykuje oraz nie akceptuje własnego wyglądu i czy ten obraz postrzegania siebie jest aby na pewno adekwatny? Zazwyczaj taka postawa nie daje pozytywnego nastawienia do świata, zatem może warto czasem spojrzeć na siebie oczami innej osoby.

Zapraszamy do przeczytania fragmentu ksiązki Andrzeja Setmana pod tytułem "Nie ...chcę żyć".

Dlaczego w naszej kulturze złość i smutek odczytywane są jako złe? Czy wynika to z faktu, że same w sobie są emocjami nieprzyjemnymi dla tego kto je przezywa, czy też dlatego, że w kontekście społecznym są emocjami niewygodnymi dla obserwatorów?  Gniew czy smutek obserwowany z boku angażuje i nie pozwala pozostać obojętnym. Dlaczego jednak nazywać go złym?

Zastanówmy się nad samym pojęciem emocji. Czym jest emocja, jaką funkcję pełni? Po co w ogóle mamy emocje? Po co mamy się bać, po co mamy się cieszyć, do czego służy nam złość?

Każdy z nas kieruje się indywidualną (ze swojego punktu widzenia idealną) opowieścią o miłości, której poznanie stanowi - być może - jeden z podstawowych elementów ludzkiej wiedzy na temat samego siebie. Sami stwarzamy narracyjne światy, na które następnie reagujemy i w których „zamieszkujemy", zapraszając do nich zarazem inne osoby, kreujące i zamieszkujące własne narracyjne „planety" ...

Ludzie ze swojej natury są istotami duchowymi, ponieważ - w przeciwieństwie do natury nieożywionej oraz innych istot żywych - kierują się potrzebą zadawania pytań o charakterze podstawowym, a zarazem ostatecznym, m. in. o kondycję ludzką oraz o sens własnego życia.

Inteligencja duchowa (spiritual quotient - SQ), stanowi rodzaj dyspozycji oraz  zestaw umiejętności „przenoszenia" tego, co doświadczane jest jako duchowe na podejmowane działania i uogólnione poczucie jakości życia. Umożliwia ona docieranie do głębszych pokładów ludzkich możliwości bądź aspiracji, warunkuje osiąganie kontaktu z całością, poczucia własnej integralności, a zarazem z własnym głębokim centrum.

Pani Agnieszka Misiak jest psychologiem z uprawnieniami pedagogicznymi, absolwentką Uniwersytetu Łódzkiego oraz licznych kursów i szkoleń doskonalących z zakresu psychoterapii i psychoedukacji. Aktualnie w trakcie zdobywania uprawnień trenerskich w szkole trenerów Grupy TROP. Współpracuje jako autor - konsultant i/lub ekspert - z licznymi wydawnictwami i portalami psychoedukacyjnymi (m.in. WSiP, adhdonline.pl).

Pani Agnieszka Misiak na portalu Plasterek.pl, sprawuje pieczę nad merytoryczną poprawnością artykułów w zakresie tematyki ADHD oraz poradnictwa dla nauczycieli.

Prof. dr hab. Władysław Łosiak - jest kierownikiem Zakładu Psychologii Klinicznej w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jego zainteresowania naukowe koncentrują się na problematyce stresu, związanych z nim procesów poznawczych i emocjonalnych oraz podstawowych kategorii procesów readaptacji. Pan prof. dr hab. Władysław Łosiak na portalu Plasterek.pl jest Ekspertem, sprawującym pieczę nad merytoryczną poprawnością artykułów w zakresie tematyki stresu.