Baza wiedzy - Artykuły psychologiczne online

Picie alkoholu może być atrakcyjnym sposobem regulacji własnych emocji w stresujących sytuacjach towarzyskich - potwierdziły to badania SWPS, dotyczące radzenia sobie ze stresem dwudziestolatków. Dowiodły, że alkohol może spowodować chwilową zmianę tożsamości jednostki przez przestawienie się na używanie innej części swojej osobowości niż dotychczas. W większości przypadków efektem tego jest  lepsze funkcjonowanie, a to tłumaczy dlaczego młodzi ludzie tak chętnie sięgają po alkohol próbując opanować własne emocje.

Zabawa jest elementem łączącym wszystkie cywilizacje świata. W każdym środowisku jest ona  wszechobecna i ciągła. O zabawach dzieci można pisać ogromne eseje i wypracowania.  Wszyscy są zgodni, że zabawa jest warunkiem rozwoju psychicznego, emocjonalnego, intelektualnego i fizycznego dziecka. 

Każdy z nas obawia się nowych, trudnych sytuacji. Na ogół reagujemy na nie zwiększonym lękiem i obawą, czy podołamy nowym wyzwaniom. Szukamy wtedy pomocy wśród bliskich, wsparcia emocjonalnego.
Podobnie reagują nasze dzieci, tylko ich lęki mogą inaczej się uzewnętrzniać (inny sposób zachowania) niż u osób dorosłych.
Kto najbardziej może im pomóc?
My - rodzice, dając wsparcie, towarzysząc im w pokonywaniu trudności, ciesząc się z ich małych i dużych sukcesów.

Życie jest paletą wielu barw. Każdy z nas doświadczył kiedyś smutku, lęku, bólu psychicznego i fizycznego, rozczarowania czy gniewu, ale również radości, miłości, zachwytu, ekscytacji, wdzięczności i współczucia dla kogoś. Naukowcy dowiedli, że każda emocja i uczucie mają wpływ na pracę naszego serca (...) Naukowcy odkryli także, że serce ma swój mózg, który pozwala mu podejmować niezależne decyzje. Nie musisz czekać miesiące i lata na miłość. Zanurkuj w swoje serce, otwórz się na wszystkie pozytywne uczucia, które serce może Ci ofiarować - fragment książki Inteligencja serca - zapraszam do przeczytania wywiadu z jej autorką Dagmarą Gmitrzak.

Nieważne jak. Prawie nieważne. Musiała ją mieć. Musiała poczuć, że w jej brzuchu jest życie. Że w niej jest życie. Decyzja rosła w niej długo. Albo krótko. Zależy. Od września do grudnia. A potem od pierwszej gwiazdki do powrotu z Pasterki. Wigilijne życzenia:

- Czas już mieć na kogo pracować. Chciałbym dziewczynkę.

Niektóre kobiety dziwi czerwona kreska na teście ciążowym. Ona wiedziała od pierwszej chwili. Wstała z łóżka bogatsza. Palcem śledziła drogę, jaką pokonywało nasionko. Kiedyś jej tak powie: „Tata dał nasionko, a ja miejsce, w którym mogło zapuścić korzonki i zacząć rosnąć. Po dziewięciu miesiącach urodziłaś się ty". Leżała w wannie i kreśliła szlak, jakby prowadziła jego plemnik, dodawała mu odwagi, wskazywała drogę.

Wśród stereotypów o starości funkcjonuje taki, że mózg nie zmienia się w dorosłości i pozostaje takim, jaki się ukształtował w okresie rozwojowym. Jeszcze jeden stereotyp, który wiąże się z poprzednim to taki, że rozwój mózgu jest zdeterminowany genetycznie i nie ma się na niego wpływu. Trzeba powiedzieć wprost, że oba przekonania mijają się z prawdą całkowicie. Do wyjaśnienia tego jak naprawdę jest z tym już „ukształtowanym" vel dorosłym mózgiem proponuję sięgnąć po wciąż mało rozpowszechniony termin neuroplastyczność. 

Częstą przyczyną zgłoszeń rodziców do psychologa jest onanizacja ich dzieci. Masturbację dziecięcą rozumiemy jako czynność polegającą na stymulowaniu swoich narządów płciowych przez chłopca, czy dziewczynkę poprzez dotykanie ich, kołysanie się, ocieranie. Rodzice różnie reagują na takie zachowania swoich dzieci. Czasem podejmują próbę rozmowy i wytłumaczenia, że tak nie wolno.

Jeśli masz kłopoty z pamięcią, to znaczy, że zaczyna się demencja! - to kolejny stereotyp na temat starości. Chcąc precyzyjnie potraktować takie twierdzenie, to należy zaznaczyć, że kłopoty z pamięcią pojawiające się z wiekiem, a tym bardziej nasilające się w szybkim tempie mogą być jednym z pierwszych symptomów demencji. Mogą jednak być symptomem również innych problemów psychofizycznych. Ten stereotyp zatem to częściowa prawda i częściowy fałsz.

Ludzka pamięć została podzielona na kilka odrębnych rodzajów pamięci, które ściśle ze sobą współpracując tworzą złożony system zbierania, gromadzenia, przechowywania, łączenia i wydobywania danych. Ten podział wynika przede wszystkim z zaobserwowanych metodami naukowymi mechanizmów funkcjonowania ludzkiego mózgu. Chodzi w tym funkcjonowaniu o to, że w zależności od rodzaju czynności umysłowej związanej z pamięcią uruchamiają się określone struktury mózgu, ale także o to jaką drogę neuronalną pokonują informacje zbierane przez nasze zmysły. Funkcjonujemy bowiem w nieustannej interakcji z otoczeniem i poznanie sposobu przetwarzania zbieranych z otoczenia informacji pozwala ustalić ich drogę oraz sposoby ich gromadzenia.

Czy mózg czeka na śmierć?

Jednym z najpowszechniejszych stereotypów na temat starzenia się i starości jest ten, w którym z pełnym przekonaniem mówi się o tym, że człowiek na starość „cofa się w rozwoju". Tymczasem człowiek może cofać się jedynie wtedy, gdy podejmuje decyzję o wycofaniu się lub niezależnie od swojej woli zachoruje na poważną chorobę neurodegeneracyjną. O chorobach na starość i ich skutkach będzie kiedy indziej. Teraz przyjrzyjmy się człowiekowi, który nie choruje, a po prostu starzeje się. Na początek warto poznać kilka podstawowych faktów na temat najważniejszego dla naszego życia organu.

Oto pewna staruszka: Ma 80 lat. Po pięćdziesiątce zaczęła mieć problemy z krążeniem objawiające się pękaniem naczynek, puchnięciem i niewyjaśnionymi, otwierającymi się i gojącymi co jakiś czas ranami na stopach. Traktowała sprawę powierzchownie stosując jedynie opatrunki. W wieku 65 lat wymieniono jej staw biodrowy, bo spróchniał. Objawy dotyczące stóp zaczęły stopniowo przechodzić na łydki i uda. Zdiagnozowano zakrzepicę. Ujmując rzecz w skrócie, choroba polega na tworzeniu się w żyłach głębokich nóg zakrzepów, które powodują zatrzymanie krążenia w danej okolicy....

Żyjemy w świecie zdeterminowanym przymusem doskonałości i piękna, gdzie negatywny wizerunek ciała jest jak wyrok skazujący nas na zagładę. To, kim jesteśmy, tworzy nierozerwalny związek z wyglądem, a to prowadzi do tego, iż swoją tożsamość, a nawet wartość jako człowieka, sprowadzamy do odbicia w lustrze. Obraz własnego ciała znacząco wpływa na nasze myśli, emocje, zachowanie i ogólną jakość życia.

Czy znasz kogoś niezadowolonego ze swojego życia? Z pewnością. A może Ty sam nie jesteś do końca zadowolony? Nie masz wymarzonej pracy, nie wstajesz rano z radością i pasją w sercu, nie zarabiasz tyle, ile byś chciał, mieszkasz w ciasnym mieszkaniu i często czujesz się zdołowany. Zastanów się chwilę skąd to poczucie. Przypomnij sobie, jak swoją sytuację najczęściej tłumaczą inni i na co narzekają.Usłyszeć można między innymi, że "szef jest głupi/skąpy", "sytuacja w kraju jest zła", "jest kryzys", "trzeba się naharować", "życie nie jest lekkie", "miałem ciężkie dzieciństwo", "taki już jestem i się nie zmienię", "los mnie źle traktuje", "tak nas wychowuje społeczeństwo", i tak dalej, i tym podobne... Czasem, gdy słyszę coś takiego, odpowiadam: każdy żyje takim życiem, jakie sobie wybrał. 

W artykule pragniemy zająć się relacją rodzica z dzieckiem tej samej płci. Jest to relacja bogata w emocje, znaczenie, wpływ na rozwój poczucia siebie i swojej płci. Wiele rozgrywa się na poziomie świadomym, ale jeszcze więcej na poziomie nieświadomym. Jako rodzice wnosimy w tę relację wiele z tego, co doświadczyliśmy jako dzieci.

Czy chcę by moje dziecko było do mnie podobne?

Każda mama i każdy tata odpowie na to pytanie twierdząco. Każdy pragnie, aby jego dziecko było do niego podobne, może nie we wszystkim ale na pewno rodzic, który dokonuje refleksji na temat podobieństwa swojego dziecka odczuwa przyjemność, że dziecko ma coś z niego. Jest to bardzo ważne, daje rodzicowi poczucie bycia blisko poprzez podobieństwo.

Jednym z fundamentalnych zadań rozwojowych dziecka jest bycie samodzielną i autonomiczną jednostką. Pierwszym krokiem do zrealizowania tego zadania rozwojowego jest umiejętność samodzielnego spania we własnym łóżku.  Bywa to trudne, zarówno dla dziecka jak i dla rodzica. Można powiedzieć, że jest to jedna z przyczyn konfliktów, powód pierwszych poważnych nieporozumień. Sposób, w jaki jest on rozwiązywany jest bardzo ważny dla późniejszych etapów rozwojowych. Matki często prowadzą dialog wewnętrzny kiedy? jak? a nawet po co?

Do gabinetów seksuologicznych przychodzą pary zgłaszające różne trudności, dotyczące między innymi ciągłych kłótni o codzienne obowiązki domowe, nieporozumień związanych z wychowywaniem dzieci, konfliktu z teściami, czy niedopasowaniem charakterów. Choć przyczyn konfliktu może być bardzo wiele zazwyczaj wszystkim im towarzyszy ta sama trudność - „problemy łóżkowe".

Co to jest seks? - niby każdy to wie, a jeżeli nawet nie potrafi podać definicji, to w praktyce może radzić sobie całkiem dobrze. Chociaż powszechność seksu czyni go stałym elementem naszego życia, mało kto zadaje sobie pytanie, czym on dla nas  jest?  Próbując znaleźć odpowiedź, zacznę niejako od drugiej strony. Nie będę się zastanawiać czym seks jest, ale spróbuję znaleźć odpowiedź na pytanie - czym być nie powinien? 

Jak poradzić sobie ze swoim poczuciem utraty i koniecznością przystosowania się do nowej sytuacji

ASPEKT DRUGI

Droga Samotna Kobieto! Jeśli aktywnie wspierałaś partnera w jego pragnieniu wyjazdu do pracy za granicę, albo byłaś stroną dążącą do ostatecznego rozstania, zapewne na początku poczujesz ulgę. Świadomość zabezpieczenia finansowego przywróci poczucie bezpieczeństwa; zamieszkanie oddzielnie przyniesie spokój i harmonię. Wcześniej czy później pojawią się jednak również inne, trudniejsze uczucia.

Koniec roku szkolnego. Rozpoczynają się długo wyczekiwane wakacje. Podekscytowane dzieciaki na wyścigi opowiadają o swoich wakacyjnych planach. Jednak zanim ta długo wyczekiwana chwila nastąpi, czeka je ostatnie wyzwanie - reakcja rodziców na świadectwo szkolne.Twoja reakcja na świadectwo dziecka jest bardzo ważna i to nie tylko w przypadku,  gdy jest ono usiane  kiepskimi ocenami. Kiedy dziecko wręcza Ci swoje świadectwo, uważnie obserwuje, co zrobisz i jak się zachowasz.

Planowanie urlopu.

Długo wyczekiwany czas bez zmartwień czy przyczyna dodatkowego stresu?

Dla większości z nas urlop wiąże się z nadejściem tych wymarzonych chwil, kiedy to możemy wypocząć, poświęcić czas sobie i swoim bliskim. Samo planowanie wypoczynku wzbudza w nas często ekscytację, podniecenie, ale u niektórych również negatywnie odczuwane napięcie. Badania naukowe, przeprowadzone przez dwóch amerykańskich psychiatrów, Holmesa i Rahe'a, ukazały najczęstsze i najważniejsze zdarzenia życiowe wywołujące stres. Oceniali go oni na skali, przypisując danemu zdarzeniu lub sytuacji punkty. Na liście owych wydarzeń znalazł się także „urlop", w związku z czym warto trochę szerzej przedstawić wyniki ich badań.

„To tylko pewnego rodzaju przykrość nie być kochanym.

Prawdziwym nieszczęściem jest - nie kochać".

Albert Camus

Czym jest miłość? - Wszystkim. Uczuciem szczęścia, troską o drugą osobę, zmartwieniem, gdy czujemy się bezsilni, rozpaczą, kiedy zostajemy odrzuceni, lekarstwem na strach, ucieczką przed samotnością... . Nadajemy miłości magiczną moc.

Żaden człowiek nie jest samoistną wyspą; każdy stanowi ułomek kontynentu, część lądu. Jeżeli morze zmyje choćby grudkę ziemi, Europa będzie pomniejszona, tak samo jak gdyby pochłonęło przylądek, włość twoich przyjaciół czy twoją własną. Śmierć każdego człowieka umniejsza mnie, albowiem jestem zespolony z ludzkością. Przeto nigdy nie pytaj, komu bije dzwon: bije on Tobie.

John Donne

Śmierć zawsze przychodzi niespodziewanie. Bywa, że latami krąży wokół nas, a kiedy mamy wrażenie, że udało nam się zatrzasnąć jej drzwi przed nosem, ona bezszelestnie wkrada się przez okno. Zdarza się, że uderza nagle jak piorun, zdolny powalić potężne i silne drzewo. Czasami zakrada się jak złodziej, wypatruje nadarzającej się okazji, aby nas zaskoczyć. Zawsze jest nieproszonym gościem, jednak nic sobie z tego nie robi. Wprasza się do naszego życia, zabiera to co dla nas najcenniejsze i jak gdyby nigdy nic odchodzi.  A nam zostawia żal, smutek i gniew, zamknięte w zimnym kamieniu grobowca i garść pytań, zaczynających się od słowa Dlaczego?, na które daremnie szukamy odpowiedzi.  

Jako rodzice i wychowawcy „od zawsze" poszukujemy tego rodzaju „pomysłów na dzieci", które - prowadząc do zamierzonych przez nas efektów - nie byłyby zbyt ekspansywne i raniące dla delikatnych (a jednocześnie tak trudnych do okiełznania) istot. Nie istnieje jeden zbiór sensownych metod wychowawczo-edukacyjnych, a te, które sprawdziły się nam niedawno, dziś - ku naszej dezorientacji - już nie działają (machamy zdobytą w czasie specjalnego kursu „wychowawczą różyczką", a tu nic!). Nie mówiąc już o tym, że „recepty" naszych przyjaciół najczęściej nie działają na NASZE dziecko ... DLATEGO TEŻ - im więcej twórczych pomysłów będziemy mieć w repertuarze własnych reakcji, tym większa szansa na to, że któreś z nich zadziałają jednak na naszego malucha, starszaka czy nastolatka.

Jest wieczór. Thalia przez przypadek pochwyciła spojrzenie młodego Alexa. Odległość między nimi wynosiła jakieś 5 metrów. On natychmiast odwrócił wzrok. Teraz więc ona zaczęła się w niego wpatrywać, aż ich oczy spotkały się znowu. Wtedy z zainteresowaniem zajęła się swoimi palcami. I tak to trwało. Ilekroć Thalia spojrzała na Alexa, ten popatrywał w bok; ilekroć ona poczuła jego spojrzenie, zajmował się palcami. I wreszcie Alex nie uciekł z oczami: „spojrzenie - odpowiedź". (Helen E. Fisher, 1994)

[...]Z moich osobistych doświadczeń wynika bowiem, że satysfakcja z bycia matką, podobnie jak duma z bycia ojcem, nie jest czymś naturalnym , co spływa na ciebie wraz z osłabnięciem bólów porodowych i falą mleka tryskającą z piersi. Jest czymś czego trzeba się nauczyć, często w morzu frustracji, złości i przemęczenia. Przy nastawieniu, że Dziecko jest jedynie Szczęściem spadającym z nieba, które tak jak w reklamach telewizyjnych jest zawsze czyściutkie i uśmiechnięte, a jego rodzice wyspani i szczęśliwi, realia mocno dają w dupę.

Dlaczego w naszej kulturze złość i smutek odczytywane są jako złe? Czy wynika to z faktu, że same w sobie są emocjami nieprzyjemnymi dla tego kto je przezywa, czy też dlatego, że w kontekście społecznym są emocjami niewygodnymi dla obserwatorów?  Gniew czy smutek obserwowany z boku angażuje i nie pozwala pozostać obojętnym. Dlaczego jednak nazywać go złym?

Zastanówmy się nad samym pojęciem emocji. Czym jest emocja, jaką funkcję pełni? Po co w ogóle mamy emocje? Po co mamy się bać, po co mamy się cieszyć, do czego służy nam złość?

W krainie smoków

PSYCHOLOGICZNE  FORMY  PRACY  Z  BAJKĄ   EDUKACYJNĄ

Celem niniejszego artykułu jest prześledzenie kilku istotnych (spośród wielu możliwych) psychologicznych form pracy z wybraną bajką edukacyjną, jaką jest spisana przez włoskiego duchownego i psychoterapeutę Bruno Ferrero (1998) opowieść zatytułowana W Krainie Smoków.
Historia ta mogłaby oczywiście zostać zastąpiona wieloma innymi tekstami - podstawowe kryterium jej wyboru związane jest jednak z faktem, iż narracja ta w interesujący sposób podejmuje temat, który stanowi - nie tylko w moim rozumieniu - niezbędny punkt wyjścia dla kolejnych, bardziej szczegółowych psychologicznych form pogłębionej pracy edukacyjnej.

Kiedy kobieta wychodzisz za mąż kocha i ufa bez granic nie myśląc nawet o ewentualnym zabezpieczeniu siebie i rodziny, czy też o rozsądnej i kontrolowanej gospodarce zasobami finansowymi w małżeństwie. Zdarza się, że powierza prowadzenie wszelkich spraw mężowi - oddaje mu do dyspozycji swoje oszczędności, wynagrodzenie za pracę oraz inne środki

Czym jest mediacja? Jakie zasady etyczne obowiązują mediatorów? Jak powinno przebiegać postę powanie mediacyjne? Artykuł ten w skrótowej formie przedstawia te zagadnienia.

Mediacja to sposób rozwiązywania konfliktu, którego charakterystyczną cechą jest udział osoby trzeciej, bezstronnej i neutralnej, czyli mediatora.

Pani Agnieszka Misiak jest psychologiem z uprawnieniami pedagogicznymi, absolwentką Uniwersytetu Łódzkiego oraz licznych kursów i szkoleń doskonalących z zakresu psychoterapii i psychoedukacji. Aktualnie w trakcie zdobywania uprawnień trenerskich w szkole trenerów Grupy TROP. Współpracuje jako autor - konsultant i/lub ekspert - z licznymi wydawnictwami i portalami psychoedukacyjnymi (m.in. WSiP, adhdonline.pl).

Pani Agnieszka Misiak na portalu Plasterek.pl, sprawuje pieczę nad merytoryczną poprawnością artykułów w zakresie tematyki ADHD oraz poradnictwa dla nauczycieli.

Prof. dr hab. Władysław Łosiak - jest kierownikiem Zakładu Psychologii Klinicznej w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jego zainteresowania naukowe koncentrują się na problematyce stresu, związanych z nim procesów poznawczych i emocjonalnych oraz podstawowych kategorii procesów readaptacji. Pan prof. dr hab. Władysław Łosiak na portalu Plasterek.pl jest Ekspertem, sprawującym pieczę nad merytoryczną poprawnością artykułów w zakresie tematyki stresu.